Na de eerste succesvolle Shetlander Menrit hadden we eigenlijk meteen besloten dat we dit vaker wilde gaan doen, alleen maar met kleintjes voor de kar op pad. Het idee voor de Shetlander Menrit was begonnen. Eens kijken of er meer mensen mee zouden willen rijden, zouden er nog meer liefhebbers zijn? Nou, dat hebben we geweten, wat een opkomst! Met maar liefst 13 combinaties hebben we zondag ochtend de Ginkel onveilig gemaakt.

Het weer leek in de weken naar de rit toe een spelbreker te gaan worden, zelfs nog sneeuw en plensbuien voorspelt, maar op de een of andere manier hebben we het toch klaar weten te spelen, geen spatje regen gehad. Aankomst was rond 09.45 uur en de parkeerplaats van Juffrouw Tok begon langzaam vol te lopen met auto’s, trailers en nog belangrijker, SHETLANDERS! Even voorstellen bij iedereen, pony’s van de wagen en in het tuig. Het was een prachtige verzameling, we hebben echt de complete parkeerplaats overgenomen. Maar goed dat het restaurant nog dicht zat.

Nog even allemaal poseren met de pony’s en daar gaan we dan. Verkeer wordt tegen gehouden en in een grote sliert vertrekken we richting het bos. We trekken al meteen bij het vetrek heel veel bekijks, het is dan ook een prachtig gezicht om zoveel Shetlanders bij elkaar richting het bos zien te gaan.

Eerst even een stukje rechtdoor om bij een mooi stukje bos te komen en toen de eerste hindernis. Een heuvel af, gevolgd door een mooie modderplas. Het bos heeft natuurlijk nog wel aardig wat te verduren gehad met het weer van de afgelopen tijd, maar we mochten zeker niet klagen. En een beetje sturen houdt het spannend. Terwijl alle wagentjes de heuvel afkwamen, stonden twee paarden die toevallig aan kwamen rijden hun ogen uit te kijken naar al die kleine wezens!

De route bracht ons langs weer een nieuw stuk bos, al zigzaggend door het bos reden we achter elkaar aan. De kleintjes voorop, de grote achteraan. Nou ja, groot ;) We hebben voornamelijk gestapt, maar ook een paar drafjes gedaan. De groep was dan misschien wel groot, maar draf ging nog prima. We hadden allemaal een mooi tempo en konden het prima aangesloten houden. Ook de wat onervaren Shetten deden het erg goed!

Vooraf was er nog iemand die vroeg of we ook een fietspomp mee hadden. Nee, eigenlijk had niemand daar aan gedacht. Totdat er ineens net voor de wortel en Choco stop werd geroepen LEKKE BAND! Gelukkig hadden we wel een hele handige man bij ons die aande slag ging met een busje en hoppa, band deed het weer!

Nadat we de eerste 4 kilometer van de rit erop hadden zitten, wachtte er een heel team op ons met warme choco, wafels met slagroom, koekjes, snoeprepen en ander drinken. En niet te vergeten, een grote emmer met wortels en appels voor de pony’s!

Het tweede deel van de route lijkt altijd sneller te gaan op de een of andere manier. Terwijl het net zo lang was. De laatste vier kilometer nog een paar lekkere drafjes gedaan, er waren drie enthousaiste mannen die naast de karren mee gingen rennen, maar ook zij hebben het overleeft.

De kreet ‘When in Rome’ was hier ook wel van toepassing. Als je de Ginkel bezoekt, is het eigenlijk zonde om niet even de tankbaan over te gaan, toch? Dus dat lieten de menners en pony’s zich geen tweede keer vertellen. Ze hadden zich allemaal zo netjes gedragen tijdens de rit, nu mochten ze even allemaal de beentjes strekken. GO!

Het was weer een heerlijke rit, hopelijk heeft iedereen genoten en wie weet tot de volgende keer!